Ôs elderlik hóes beej de fèbriek

Óet de notule van de raodsvergadering d.d. 25-11-1897 bliek det de toenmalige veldwachter van Belvend, Peter Hubert Emans, ein verzeuk haet ingedeend um ein niej hóes te bouwe. Det hóes wuërd den zoeget ein jaor later, naojaor 1898, opgeleverd.

In 1913 verköp de veldwachter zien hóes aan Zwart Henneske, de beejnaam vur directeur Janssen van de pannefèbriek Janssen-Dings.

’t Wuërd den de wuuning vur ’t leidinggaevend personiël.

Zoedóonde kûmp Thies Simons (ôzze opa) dao te woëne. In 1915 verhóes dae met zien gezin van de Julianasjtraot nao de Indusjtriesjtraot. Toen hóot det dao Kerkbergheide. In 1937 geit Thies weer verhóeze. Hae geit den met Marie en de kinger nao de Julianasjtroat in de wuuning beej ’t kantoër van Janssen-Dings woëne. ’t Pand aan de Indusjtriesjtraot is den vur Van Eijck, ouch eine baas beej Janssen-Dings. Die familie blief dao woëne toet 1951. In augustus 1951 trekke Frans met Anneke in die wuuning. Frans, dae ouch beej Janssen-Dings baas is, kên waal ein grôttere wuuning gebróeke met zien gezin van 6 kinger. Met Margriet (1955) en Wil (1957) d’r nag beej is ’t gezin compleet. In 1960 kump de mooder van Frans inwoëne. Ônger zien twië sjlaopkamers. An en Frans hebbe de kamer met eine blinge raam aan de waeg. Oma haet de kamer dao achter. De keuke is groët genôg vur al die gezinsleeje, maar de hóeskamer is tog waal klein. Naodet directeur Brouwer met ziene zoon Joepie ens zien kômme kiéke, wuërd ’t hóes in 1967 duchtig verbouwd. Van de twië sjlaopkamers ônger maake ze ein groëte hóeskamer. Eine zwaore iezere balk in ’t midde môt d’r vur zorge det ’t zaakje neet in elkaar sjtort. ’t Tummerbedrief van de Muckhof mak nieje deure en raame en zellefs eine prachtige houte sjowmankel. Later wuërd op de zulder nag eine douche gebouwd en kreege twië slaopkamers ein vaste wastaofel. Bóete ’t opknappe van raame, ’t inzette van ein niej veurdeur, ’t aafbraeke van de pômp in het hok, ’t renovere van ’t daak en de sjôwe, enz., is d’r nog ein groët karwei gewaes. In 1972 geit ’t sjöpke taege de grôngk en wuërd de plaats geplaveid. D’r is onnnag praot van ein centrale verwerming, maar die is d’r helaas noëts gekômme. Naodet Anneke en Frans dao ruëm 44 jaor hebbe gewoënd, gaon zeej op 1 december 1995 verhóeze nao ’t Pronkhof. ’t Hóes beej de fèbriek krieg nao 97 jaor gen nieje bewóeners miër. ’t Höes is  neet miër ein baazewuuning van Jannsen-Dings. ’t Pand geit deene as vergaderruëmte en opsjlaagplaats.

Momenteel (1999) ligk d’r ein plan van de gemeinte en Koramic (nieje eigenaar van Janssen-Dings) um ’t bedrief te saneere en euver te plaatse nao elders. ’t Terrein det den vreej kump, zal volgezatte waere met nieje huzer. Dao zal den waal gen plaats mier zien vur “ôs hóes beej de fabriek”. ’t Ligk d’r nôw get ôngerkômme beej. Missjiens det ’t hóes nag ein twiëde ieuwwisseling met meug maake.

april ’99

Inderdaad haet ôs elderlik hóes de ieuwwisseling doorsjtaon, maar in ut naojaor van 2003 waas ut den zoe wiët. De sjlopers hadde gen pardon met de veurmalige bedriéfswuning van Janssen-Dings. Nao 105 jaor waas ut "hóes beej de febriek" weg.

Inmiddels is men al bezig veurbereidinge te treffe öm op dae kale plak wuninge te gaon bouwe.

januari 2006

Simons-bulletin nr. 6

1 mei 1995

Van wêrke met ein paerd toet wêrke wie ein paerd

Interview met pap d.d. 8 april 1995

Pap is gebaore op 13 november 1914. 't Gezin van Ties Simons en Marie van den Heurik woënde aan de Julianasjtraot, in het hóes wao later Piet van Niëske (Verheijden) met zien gezin verbleef. Toen ôzze pap op de waereld kwaam, hadde Ties en Marie al ein kingk. Pierre waas aanvankelik eg ein zorgekiendje. Met zeve maonde gebaore, op 28 november 1913 en daodoor vul te zwaak. In ein weegske achter `t fornuus haet Pierre zien iërste maonde doorgebrach. In 1915 verhóesde `t gezin van Ties en Marie nao de Indusjtriesjtraot, nao `t hóes beej de febriek van Janssen-Dings. Pap haet mekkelik de Liegere Sjoël doorlaope. Op de viefde klas had d'r allemaol neges en tiëns op zien puntebukske. Daorum woort maar besjlaote det hae de zesde klas kôs euversjlaon. Toen Pap de zevende klas aafhad, vông vader Ties det Frans nag te jôngk waas um rônk te vleugele en zoedóonde môs hae de zevende klas nag maar ens euver dóon. Met 13 jaor kwaam pap van sjoël aaf.

Wat nôw? Verder liere vông vader Ties ein probleem. Hae had dao zoë zien eige gedachte euver: wao d’r eine rônk löp met ‘nen witte kraag en de angere met eine euveral, dao kúmp herrie in hóes. Eigelik waal jaomer vur ein kingk met zôn capaciteite. Um in de febriek te gaon wêrke, waas Pap te jôngk. Vader Ties vông `t belangrieker det Frans lierde wiése `t langk môs bewêrke. Ziene aadste zoon Pierre had det immers auch gedaon. En zoë kwaam ôzze pap met 13 jaor beej Fuus Maan tèreg. Dae man had beej de melkinrichting aan de Sjoëlsjtraot gewerk (vandao dae naam) en had ein kleine boerdèrie met get verkes en ein halve koe. Fuus Maan wóende in `t hóes (hook Brooksjtraot-Sjportlaan) wao in ôs jeug de fam. Toontje van Pieters vertoefde. Pap ging beej Fuus Maan in de kos, en hae kreeg ein eige kaemerke op zûlder: hiel klein en gên leeg. Euverdaag kôs d'r nauweliks get zeën. Det bliek waal óet `t volgende: Pap môs nao de kapper. Op zien kaemerke pakde hae de beurs óet zien sôndigse bôks. Umdet d'r neet good kôs zeen wao ein kwartje zoot, ging hae beej `t raam sjtaon. In `t sjemerleeg haolde hae ein muntje óet de beurs. Naodet de kapper zien wêrk had gedaon, môs pap ein kwartje betale. Toen hae `t geld óet de tes haolde, bleek `t eine blinkende nieje cent te zien. Beej Fúus Maan deej pap allerlei wêrkzaamheden die op ein boerdèrie thóes hure: met paerd en wage vare, ‘t viéje verzorge, op `t langk en in de sjeur wêrke en nag van alles. En det vur eine gölde in de waek. Zoë waas pap ens bezig in de sjeur. Maan reep det d'r môs komme aete. Frans zei det d'r gênne hônger had, den hae wilde ‘t wêrk aafmake. Maan vông `t tog belangriëk det d'r kwaam aete. Toen Pap zien zevende bôtterham doorsjlikte, vroog Maan: "Wat its dich waal neet as ze echte hônger haes?" Pap bleek auch eine sjterke kaerel te zien. Hae droog toen al met gemaak eine zak van 60 kilo nao de zûlder. Nao ein jäorke zóot `t deensverbangk d'r op en kwaam Pap wir nao hóes. Hae waas nôw aad genôg um in de febriek te gaon wêrke. Vader Ties waas baas beej Janssen-Dings en die hadde waal wêrk vur zônne flinke vent.

                `t Iërste jaor begôs Pap in de kes. De nate panne die van de pers aafkwame môs hae in de rekke legge um te laote druuge. Ein jaor later kreeg hae zwaorder wêrk. Pap deej toen sjmorges óetschranke, óetkaste. Met helpe äoves leegmake en ze wir vol te make. Door dit vuële wêrk kreeg hae ein dubbeltje mier per oor den de minse die in de äoves wêrkde. Sjmiddes ging hae vur 17 cent per oor de zaak opruume. Nao ein tiedje kwaam pap in `t giepshok. Hae waas toen 16 jaor en kôs dus waal ein vorm van 80 kilo dragen. Naodet Pap ein paar maonde giepsvorme had gemak, kreeg hae ein angere taak. Hae ging nôw laaje en losse aan de baan beej de sjtaasie. Sjmorges um 7 oor beginne met `t losse van eine wagon kaole van 20 ton en daonao wir dae wagon vollaaje met 20 ton panne, de ganse daag toet half zes en det allemaol allein, maar...... neet muug!! Den geit Pap op `t lager laaije en sortere. Zien vader Ties waas sjtäoker en baas van `t bóetegebeure. Maar umdet hae wet sukkelde met zien gezôngkheid (hae had de pleuris gehad), vông Ties `t baeter det Frans ‘t sjtaoke van öm euvernoom. Pap waas toen ein jaor of 21, 22. Det sjtaoke verdeende waal good: 36 gölde vur 6 daag wêrke in de waek, terwiel de angere maar 18 toet 20 gölde verdeende. Vader Ties kreeg, umdet d'r baas waas, 7 gölde per daag. Met zien 42 gölde in de waek verdeende hae miër as meister Verlaak, ‘t hauf van de sjoël! Den brik d`n oorlog óet en de Pruuse gaon heej `t zaakje euvernimme. De febriek van Janssen-Dings môt auch minse levere um in Pruuses te gaon wêrke. Pap kan zich d’r ein paar kier naeve pisse, maar den, op 6 januwarie 1943, is `t zoewiët. Frans môt nao Breitscheid, ein plaats tussen Düsseldorf en Essen, in ein pannefèbriek gaon wêrke. Samen met ziéne kammeraod Gerrit van Eyck begint hae beej de febriek van Peter van Eyck, eine ome van Gerrit. Pap wêrk dao as sjtäoker. Op 9 sept. 1944 huëre ze det de Tommies Mesjtreech bevrijd hebbe. Dus zeej sjtiekum nao hóes, want d'n oorlog zou zoë vurbeej zien. Helaas is det neet `t geval. Door aaf en toe ônger te duike in de ringkaove beej Janssen-Dings en umdet Peter van Eyck zweeg taenge euver de Pruuse, kump Pap d'n oorlog good door. Nao de oorlog is d'r gênne sjtroum, gên materiaal, d'r is gewoenweg niks. Dus Janssen-Dings haet gên wêrk. Pap wil tog get dóon en kump zoé tereg beej de kommieze en geit met de grens bewake. Det duit Pap van april '45 toet `t veurjaor van '46. Jammergenôg kên hae dit wêrk neet bliéve dóon; minse van baove de dertig kômme neet in aanmerking vur ein vaste betrekking beej de euverheid. Den begint hae wir beej Janssen-Dings. Op het lager sortere en laaije en aaf en toe sjtaoke. In daen tiéd haet Pap auch gesolliciteerd vur polisieman. Hae kên in Heerlen ein baan kriege, maar asse huurt det d'r zelf vur ein hóes môt zorge, besjloet hae tog maar um met Anneke in Belvend te blieve. Hae wuërd den gauwgenôg baas van de expeditie. Det wêrk duit hae toet zien zestigste. Den wuërd d'r baas euver ‘t sjtaoke en ‘t kleimalen. Met 64 jaor sjejt hae um gezôngkheidsreje óet en haet d'r den 50 jaor opzitte.

Simons-bulletin nr. 5

1 april 1995

Mam is geboren op 27 dec. 1913 in Rheindahlen, een plaats bij Mönchengladbach (Duitsland). Veel mensen gingen toen vanuit Nederland in Duitsland werken. Economisch was het in Nederland slecht en "euver de grens verdeende de luuj bes vuül". Oma Marie werkte in de huishouding van een bierbrouwer en Opa Sef werkte bij een broer van Oma Marie, ome Louis, in "de sjteinaove". In die tijd kregen Sef en Marie kennis aan elkaar, trouwden en gingen in Duitsland wonen. Zodoende is "ôs mam dus ein bietje eine halve Pruüs". De tijden werden beter en toen mam 2 jaar was, verhuisde het gezin Sef en Marie van den Groenendal-Peeters naar Beesel. Hier woonden ook de ouders van oma Marie. Mam heeft tot haar zesde aan de Hoogstraat gewoond. Toen de moeder van oma Marie stierf, werd het ouderlijk huis aan de Nieuwstraat gekocht en gingen ze bij de vader van Oma Marie wonen. In dit huis heeft mam tot haar huwelijk gewoond. Na de Lagere School werkte mam bij Maria Bos. Maria was ongehuwd en "leep laam". Om in haar levensbehoeften te voorzien had ze een manufacturenwinkeltje. Mam deed 's morgens het huishoudelijk werk en 's middags volgde ze naailessen bij de zusters.

In Belfeld was ook zo'n soortgelijk winkeltje. De eigenares van deze zaak was An Aan de Brugh. Het bedrijfje was gevestigd op de plek waar nu de Rabobank ligt, links van de huidige Slagerij Jos Hoezen. An Aan de Brugh kwam vaker in Beesel bij Maria Bos en zo werd dan geregeld dat mam in Belfeld zou gaan werken. An Aan de Brugh had op dat moment trouwplannen met Karel Seijben, de vader van de latere parlementariër Harry Seijben. Karel was weduwnaar en had een winkel in koloniale waren in het pand waar nu de Linde is, de voormalige sport- en schoenenzaak van Herm Stroeken. Karel bewoonde dat gedeelte waar Bertje Peulen later de kapperszaak had. Op het moment dat mam op vijftienjarige leeftijd in Belfeld kwam werken, hadden Karel en An al plannen om een nieuwe zaak te openen op de plek waar nu Apotheek De Goede ligt. Maar vóór het zover was, moest mam in de winkel van An werken. Het was er niet al te druk, zodoende viel ze 's middags wel eens in slaap. Ze kon maar moeilijk wennen in Belfeld, het was echt een "bäökjaor". Ze mocht slechts één keer in de 14 dagen naar huis, want 's zondags was de winkel ook open. Ze verdiende toen, op basis van kost en inwoning, fl.6,- per maand. Gedreven door grote heimwee, kreeg mam van Karel een oude fiets, van z'n vrouw zaliger en nu mocht mam 1x per week naar Beesel. 3 Maanden kreeg ze geen loon, want de fiets kostte fl.18,-!!! Naast het werk in het stoffenwinkeltje van An, deed ze wat huishoudelijk werk bij Karel en daar sliep ze ook. Karel had nog een kôsganger, bijgenaamd Puk, in huis. Nadat het nieuwe pand van An en Karel gereed was gekomen, ging mam bij Karel in de winkel werken. In die tijd heeft ze ook perfect Belvends leren spreken, want ze kreeg allerlei opmerkingen over haar Beesels. Naast het winkelwerk moest ze 's avonds ook meehelpen de bestellingen klaar te maken. Karel bezorgde immers huis aan huis. Mam moest wel eens het een en ander bezorgen en leerde hierdoor veel Belvender kennen. In die tijd had Wimke Kurstjens, de latere broodbezorger bij ons thuis, "ein uigkes op ôs mam". Daar is het echter bij gebleven. Ze kwam ook vaker bij de familie Simons over de vloer, maar met Frans werd het nog niets. Verder moest mam bij Karel en An huishoudelijk werk doen. Nadat ze één jaar in het winkeltje van An had gewerkt, heeft ze nog drie jaar bij Karel gewerkt. Omdat mam meer wilde gaan verdienen, van fl.6,- naar fl.10,- per maand, werd de arbeidsovereenkomst verbroken. Ze ging toen op negentienjarige leeftijd bij de Fam. Wolffs "op de Ruiver" werken. Dhr. Wolffs werkte op een notariskantoor in Venlo. Ze werkte ook hier op basis van kost en inwoning. Aanvankelijk verdiende ze fl.15,- per maand en dat is uitgegroeid tot fl.45,- per maand. Tijdens haar "Reuverse periode", kwam mam in september 1936 met Ome Wie en Tante Drieka naar Belfeldse Kermis. In de zaal van Verdonck ('t Bergske) trof ze pap en het was gelijk liefde op het eerste gezicht. Na 10 jaar verkering, de 2^e W.O. doorkruiste hun plannen, trouwden ze op 11 september 1946.

Pap

Met 14 jaar ging pap bij harmonie “Kunst na Arbeid”. Na een half jaar mocht hij eigenlijk al bij “de troep”, maar dat werd uitgesteld i.v.m. concoursen in Amsterdam en Eindhoven. Zodoende ging pap pas na het eerste Caeciliafeest bij de groep.  63 Jaar is hij actief muzikant geweest. In die vele jaren heeft hij verschillende blaasinstrumenten bespeeld. Pap is begonnen met een piston. Daarna trompet, bügel, alto, bariton (20 jaar bespeeld). Hierna heeft hij ongeveer 40 jaar als bassist de harmonie gediend. Nadat hij de bas aan de wilgen had gehangen, werd hij tot erelid van de harmonie benoemd. Op 20 november 1999 kreeg hij het Gouden met 2 zirkonia en kroontje federatieve insigne van verdienste voor zijn 70-jarig lidmaatschap.

Tijdens zijn jeugd is Pap bij de gymnastiekvereniging “Leonardus” gegaan. Begonnen in zaal Verdonck (‘t Bergske) en geëindigd in de gymzaal van de Aloysiusschool. Met 23 jaar moest hij stoppen, want de club ging “kapot”.

Handboogvereniging “Diana”. Met 18 jaar lid geworden. De boog kostte fl. 12,50. Er werd geschoten bij café Juliana. Tijdens de oorlogsjaren is de boog verdwenen. Na de oorlog was er niets te krijgen en door het huwelijk had pap geen tijd meer. Zodoende is hij van de club afgegaan.

H.S.V. “De Stuwkanters”. Tot op hoge leeftijd heeft hij vele jaren wekelijks gevist met o.a. “de jungskes van vruuger”.

Opname uit 1965 tijdens beoordelingsconcert van de KRO landelijk te Venlo in zaal de Prins.

dirigent Anton Gelissen

1e rij vanaf de dirigent v.l.n.r.: klarinetten: Henk Simons, Thé Hoezen, Pierre Bloemers, Nöl Jacobs; piccolo: Jos Tax; hobo: Harry Bolten

2e klarinetten: Théke Derks, Jacques Schatorie, Niek Wetzels, Jan Hoezen (kopersjlaeger)

2e rij v.l.n.r.: 1e klarinetten: Hen Wetzels, Paul Gitmans, Pieter Hermans (Hego); piston: Jacobs, Wiet Derks; hoorn: Jos Hoezen (sjlegter), Jan Janssen, Jan Aarts, Herm Stroeken (köster); 2e klarinetten: Sjeng Lemmen, Toon Keltjens, Coen Derks, Jannie Broekman, Peter Broekman, Peter Melis

3e rij v.l.n.r.: trompetten: Pieter Goossens (Hego), Wiel (Pimmie) Hoezen, Sjraar Derks, Lei Boonen; ventiel trombone: Lei Verheiden (Niës), Louis Keltjens, Leo Janssen; bassen: Reijnen (rookwaren), Har Hunnekens (vd Hôn), Frans Simons; tuba: René Jochijms; saxofoon: Piet Beiers; tuba: Piet Janssen (vd Vink), Lerang Graad, Pieter Janssen, Graad Hoezen, Jan Schatorie

4e rij v.l.n.r.: kleine trom: Frits (jr) Boonen; pauken: Piet Strous; grote trom: Jan Hebben

Mam

Mam is nooit bij een club geweest. Vanaf 12 jaar ging zij al werken. Dus bleef er nauwelijks tijd over. Trouwens voor vrouwen was er in die tijd ook weinig te doen.

Simons-bulletin 20

1 september 1996

In onze kinderjaren waren we allemaal lid van een vereniging. De keuze was natuurlijk niet zo groot als nu. Er was maar een beperkt aanbod van clubs en als de interesse daar niet naar uitging, had je duidelijk pech.

Riet

Dit zijn herinneringen van Riet aan ’t verenigingsleven. Veel keuze was er in haar tijd niet. En zoals veel leeftijdgenoten is ze toen maar bij de Gidsen gegaan.

De Gidsen “Rosa Lima” (opgericht in 1946)

“Als kind van negen mocht ik in 1956 bij de Gidsen. Onze leidsters waren Roos Huys en Thea Peeters. ’t Waren leuke leidsters. In het voorjaar werd er feest gevierd in het Patersböske. We mochten elfje en kabouter zijn. De oudere gidsen maakten samen met ons kostuums van crêpepapier. De hele dag waren er voordrachten en werden er liedjes gezongen. We kregen cake en ranja. ’t Was geweldig.”

“Die zomer gingen we, met de fiets, naar een boerderij in Wellerlooi op kamp. We hadden mooi weer en kookten zelf buiten op een houtskoolvuurtje. De keuken (tafel, banken en kast) was gemaakt van aaneengesjorde palen. De ketels werden ingesmeerd met groene zeep, zodat ze niet zwart blakerden van het houtskoolvuur. ’t Eten smaakte niet lekker, maar de dikke boterhammen maakten veel goed.

We gingen zwemmen in het Maasbad van Arcen. Dat was indrukwekkend. Ze hadden daar echte badhokjes en een duikplank. Ik kon toen nog niet zwemmen. Dat was erg jammer. Moeder kwam samen met Mevr. Jansen en nog enkele moeders met de bus naar Wellerlooi om ons op te zoeken. Ze hadden een grote cake meegebracht. Die cake was in een handdoek gedraaid, om uitdrogen te voorkomen.

’t Jaar daarna gingen we naar Wolder bij Maastricht. Met de vrachtwagen van de firma Derks uit de Dwarsstraat. We kampeerden op de boerderij van de Fam. Stevens. De boer was een broer van pastoor Stevens. ’t Was in de week voordat we gingen erg warm en zodoende hadden we geen pyjama, maar een babydoll meegenomen. Die was toen erg in bij de jonge meisjes. Het was een broek met korte pijpen en een hemdje zonder mouwen. We sliepen op een strozak in de schuur op de begane grond. De leidsters sliepen op de hooizolder. Ik sliep pal langs de schuurdeur, waar ’t erg tochtte. Het weer sloeg om. Veel wind en guur weer. Ik werd ziek en kreeg angina, met als “naosjtertje” nierontsteking. Hierdoor ben ik van oktober tot Pasen niet naar school geweest. Gevolg: voorwaardelijk naar de vijfde, maar met Kerst teruggezet naar de vierde. Dat was weer pech, want de juf van de vierde was een kreng.”

Gymnastiekvereniging “Vlug en Lenig” (opgericht in 1961)

“Inmiddels kwam er een gymclub. We mochten van thuis niet bij twee verenigingen, dus koos ik voor de gym en ging van de Gidsen af. Onze gymleidsters waren Tonnie Peeters en Mariet Schouwenberg uit Tegelen. We hadden een leuke groep. Met koninginnedag gaven we een demonstratie van een ritmische oefening. Er was veel volk aanwezig en er stond ook nog een foto in de Tegelse krant.”

Toneelclub “Hierna Beter”

“Deze toneelclub kreeg beginjaren zestig te maken met een inzinking vanwege de tv. In die periode werd de toneelclub nieuw leven ingeblazen. Ze hadden leden nodig. Daar ben ik toen in 1965 bij gegaan. Ook heel leuk. Een maal per jaar werd er gespeeld voor de harmonie tijdens het feest van St. Caecilia.” (ingezonden door Riet)

Simons-bulletin nr. 15

1 april 1996

Jos

Momenteel is Jos al méér dan 40 jaar lid van de plaatselijke voetbalvereniging Belfeldia. Met 8 jaar ging hij bij de “jongens van Geel & Zwart”. Voetbal was toen al zijn grootste passie. Ieder vrij moment werd benut om met de bal te oefenen. En dat heeft toch wel zijn vruchten afgeworpen. Met 15 jaar al een vaste keuze voor het eerste elftal. Door z’n opvallende spel werd hem door PSV een contract aangebo-

den. Bij deze club heeft Jos een seizoen gespeeld. Toen toonde VVV uit Venlo interesse en zodoende heeft Jos een vijftal jaren aan de Kraal en in de Koel gespeeld. Na zijn “profcarrière” keerde hij terug naar zijn club Belfeldia. En daar heeft hij nog een aantal jaren in het eerste gespeeld. Momenteel is hij “actief” bij de veteranen en traint hij met succes de A1. Dit elftal is vorig seizoen kampioen geworden. In zijn jeugd is Jos ook een zeer verdienstelijk tafeltennisspeler geweest. Hij werd namelijk als lid van “ ’t Belke” toch maar eventjes junior-kampioen van Noord-Limburg.

Simons-bulletin nr. 12

1 januari 1996

Truus

Truus is lid geweest van de voormalige korfbalclub TOP Belfeld. Maar toen gymclub “Vlug & Lenig” werd opgericht, is ze daar bij gegaan. Tijdens de jaren dat ze actief turnde, volgde ze ook een cursus om zelf les te geven. Na een succesvolle afsluiting werd ze leidster. Momenteel is Truus actief lid van trimclub Trivo (Trimmen voor ontspanning)

Simons-bulletin nr. 19

1 augustus 1996

Piet

Voetballen vond Piet niet leuk om te doen en van de padvinderij moest hij ook niets hebben. Gelukkig werd er in 1961 een gymnastiekvereniging in Belfeld opgericht. Dat was iets nieuws. Tevens was Pap vroeger ook bij de gym geweest. Een reden temeer om erbij te gaan. Met een kleine onderbreking is hij meer dan 15 jaar bij “Vlug en Lenig” geweest. Het niveau was niet al te hoog, maar voor lokale begrippen toch heel aardig. Ook is hij een hele korte tijd bij de harmonie geweest. Muziekles van Pap op de piston. Geen succes. Het ging Piet allemaal te langzaam. Dan maar eens proberen bij het trommelkorps. Ook dat liep op een fiasco uit. Piet had te weinig tijd om te oefenen. Hij vond vakantiewerk op dat moment veel belangrijker.

Simons-bulletin nr. 14

1 maart 1996

foto zittend v.l.n.r: Lex Melis, ?, ?, Truus Simons, Hennie Bloemers, Ine Simons, Margriet Simons, Annie van Dijk, ?, Truus Simons.

staand van links naar rechts: Piet Simons, Peter Melis, Geert Goossens, Jan Melis, Toon Driessen, Herm Geraeds, Peter Hillekens

Margriet

Net zoals de meeste meisjes uit het dorp was ik ook bij gymnastiekvereniging “Vlug & Lenig” en de Gidsen. Meer keuze was er toentertijd (± 1963) niet.

Totdat ik naar Maastricht ging in 1974, ben ik bij de gymclub geweest. Als ik aan de trainster Fien denk, dan ruik ik de atrix en voel ik de koude handen. Het spectaculairste was toch wel de ouderavond. De vereniging huurde zaal Beurskens (’t Witte Paard) af en daar werden dan de hele avond door de leden demonstraties gegeven voor de ouders. Het was zeer spannend, dus bibberen op de evenwichtsbalk.

Vanaf mijn tiende, elfde tot ongeveer mijn veertiende, vijftiende jaar ben ik bij de gidsen geweest. Het lokaal was boven de kleuterschool. Via de zij-ingang aan de Industriestraat ging een trap naar de zolder waar ons lokaal zich bevond. Er stonden tafels en stoelen en er was een aanrecht met koud water. Tussendoor gingen we het lokaal wel eens poetsen en dan nam ik van thuis de snelkoker mee, zodat we warm water hadden om te poetsen. Een beetje afwasmiddel bij ’t warme water en ’t lokaal werd mooi schoon! Eenmaal per week kwamen we bij elkaar. We gingen dan wandelen. Bij slecht weer bleven we in het lokaal. Er werd gezongen, verteld of 'n spel gedaan. Meer creativiteit was er niet. Het jaarlijkse kamp was geweldig. Met de fiets naar Vlodrop, kamperen op de boerderij. Naar Rolduc met de trein. Daar kregen we iedere dag bonen te eten. Het was de tijd van de sperzieboontjes. De leidsters hadden heel wat te stellen met ons stelletje pubers. Er waren namelijk leuke studenten op Rolduc. Onze leidsters waren toen: Gert Sieben, Wilma Derks en Netty van Eyck. Ingezonden door Margriet

Simons-bulletin nr. 55

1 augustus 1999

Thijs

Met 10 jaar werd Thijs lid van de verkenners “Don Bosco”. Daar kreeg hij te horen dat een verkenner iedere dag een goede daad moest verrichten. Helaas gebeurde dat alleen maar bij de

actie “een heitje voor een karweitje”. In een boekje stonden de voorschriften en daarin werden ook alle bijzondere verrichtingen genoteerd zoals knopen leggen, sjorren, etc. Bij een voldoende beheersing werd je gepromoveerd. Tot z’n 18^e is hij bij de verkenners gebleven.

Op z’n 14^e jaar ging Thijs ook nog bij een andere club, namelijk bij “Belfeldia”. Bij de jeugd is hij met de A1 kampioen geworden. Met 18 jaar ging hij over naar de senioren. Ruim 15 jaar heeft Thijs in het eerste elftal gespeeld. In die 15 jaar is hij nooit gedegradeerd of gepromoveerd en heeft hij al die jaren in de 2^e Klasse gespeeld. In die tijd is Thijs ook verscheidene malen jeugdleider geweest bij de club. Momenteel is hij nog “actief” bij de Veteranen van Belfeldia.

Simons-bulletin nr. 25

1 februari 1997

Wies

Rond haar tiende levensjaar is Wies slechts een hele korte tijd bij de Belfeldse korfbalclub (TOP) geweest, want het spel boeide haar niet zo. Zodoende maakte Wies de overstap naar de Gidsen. Van deze vereniging is ze heel wat jaartjes lid geweest. Aanvankelijk als gids en later als kappi (leidster). Toen Wies zelf nog gids was, was Gonnie Hendriks (van Joën) gudo en Mia Verlinden (van Drees vd sjoester) kappi. Na een aantal jaren werd Wies zelf leidster van een groep van ongeveer 15 kinderen. Wekelijks vonden er in het lokaal boven op zolder van “de bewaarsjoël”  aan de Industriestraat activiteiten plaats. Naast het knutselen, werd er vaker een speurtocht gehouden of deed men mee aan de jaarlijkse nogablokactie van de club of aan de actie “een heitje voor een karweitje”. Verder ging Wies ieder jaar met de kinderen op zomerkamp. In de groep van Wies was een meisje dat wat speciale aandacht kreeg. Wies had er mee te doen. Het meisje was namelijk anders dan de andere kinderen. Ze zag er ietwat onverzorgd uit. Op kamp stond Wies dan ook altijd voor haar klaar, zeker omdat de kleine gids ’s nachts ook nog bedwaterde. Regelmatig kwam de vader een kijkje nemen in het gidsenlokaal. Wies was daar niet zo van gecharmeerd. Want die vader was toch wel “eine rare”. Toch had hij ook wel zijn goede kanten, want hij  wilde Wies heel graag bedanken voor de extra hulp en aandacht die z’n dochter kreeg. De man fokte slachtkonijnen en zodoende kon Wies wel een konijn van hem krijgen. “Det is noeïts weg, eine kniën vur niks”, dacht Wies en accepteerde gelijk het aanbod. Een paar dagen later werd het konijn bij ons thuis bezorgd. Fatsoenshalve vroeg Wies wat de onkosten waren. “Sjriëf mien dochter maar 5 kier contributie aaf!”. Weg gratis konijn. Tot de geboorte van dochter Ruth is Wies bij de gidsen geweest. Momenteel is Wies al meer dan 22 jaar lid van een damesgymclubje. Iedere week gaat ze in de sportzaal aan de Streekweg te Tegelen haar spieren soepel maken. Naast het rekken en strekken, zijn er nog andere activiteiten: één keer per jaar met de eerste Tegelse kermis een dagje uit op de fiets en niet te vergeten de sinterklaasavond waar Ger van Riet zijn steentje toe bijdraagt. Van september tot april kaart Wies wekelijks met een aantal dames uit de buurt. Verder gaat ze voor nog méér ontspanning al meer dan 3 jaar naar de yoga.

Simons-bulletin nr. 38

1 maart 1998

Wil

Hier de sportclubs waar ik vroeger bij ben geweest. Ik ben snel klaar, want het waren er maar twee.

Vanaf de 1^e tot de 4^e klas ben ik bij de gymclub “Vlug en Lenig” geweest. Henny Bloemers en Leonie Strous waren de leidsters.

Met 10 jaar (1967) ben ik bij de badmintonclub “Good Luck” in Belfeld gegaan. En daar ben ik gebleven tot ik naar Pepijn ging, dus tot mijn 17^e. Badminton ben ik trouw blijven doen. Van mijn 17^e t/m mijn 20^e in Echt en daarna in Roermond, waar ik nog steeds lid ben van de badmintonclub. Verder doe ik af en toe aerobics en ben ik lid van een zangkoor. Ingezonden door Wil

Simons-bulletin nr. 45

1 oktober 1998

De elderlikke wuuning (1)

september 1946 toet zomer 1949

Anneke en Frans hebbe tiédes eur huwelik neet altiéd op utzellefde adres gewoënd. Toen zeej trouwde, waas de 2e W.O. net vurbeej. De omsjtandighede waare verre van good. D'r waas vur ut inrichte van ein hoés bienao niks te kriége. Met piën en meujte en met allerhandse bônne kôste zeej d'n óetzet beejein kriége. Woënruëmte waas ouch maar matig vurhande. Luuj, die ein hóes hadde, woorte den ouch door de regering verplich ruëmtes aaf te sjtaon aan persoëne die ein ôngerdaak zôchte. Op dees manier kwaame Anneke en Frans terech beej de femilie Fons Sjtaeves-vdVoort, de latere directeur van Stevens Meubelfabriek te Belvend. Pap en mam kreege ein gedeilte van de baovewuuning aan de Julianasjtraot. Op dit iërste adres woort in juni 1947 de twieling Riet en Jos gebaore. Ein jäörke later,  in september 1948, volgde Truus. Toen woort ut toch waal erg krap in ut hüske van ome Fons en tante Betsie.

de sjtarterswuuning van Anneke en Frans

toen Julianasjtraot, maar nôw Keuninginneplein nr. 15

dees foto is van augustus 1996

De elderlikke wuuning (2)

zomer 1949 wies augustus 1951

In de zomer van 1949 kriége Frans en Anneke ein sjplinternieje wuuning aan de Indusjtriesjtraot. Maar ouch dit hóes waas al gauw wir te klein. In september van det zellefde jaor wuërd lêts september de twieling Thijs en Wies gebaore en in april 1951 kump de ooievaar met Piet aangedraage. Eine vader, ein mooder en zes kinger in zô'n hóes, den is de ruëmte tog waal krap.

Gelökkig kwaam ut hóes aan de angere kangk van de waeg, beej ut lager van Janssen-Dings,  vreej. Ein grôtter hóes met eine flinke haof kôs ut gezin van Frans van Ties van de Bäöts waal gebróeke.

de 2e wuuning, thans Indusjtriesjtraot nr.33

foto is van augustus 1996

De elderlikke wuuning (3)

augustus 1951 wies december 1995

Ut hóes ligk dao beej die pannefebriek gans allein en det vônge weej tog altiéd waal fijn.

In 1898 leet veldwachter Emans det hóes dao bouwe, maar jammer genôg môs hae det gauw berouwe.

Slegs dreej jaor haet hae dao maar kênne woëne, den hae zóot met zien laste in de boëne.

Zwart Henneske, de directeur van de pannefebriek, koch dae ganse handel op; hae zoog det waal zitte, zô'n sjtaats hóes vlakbeej ziene pannesjop.

In 1915 kwaam Ties van de Bäöts as iërste Simons in det hóes en verder wônde d'r in die buurt prakties gen lóes.

Same met zien Marie en de kinger Pierre en Frans, toen nag ein klein gezin, trok hae de bazewuuning van Janssen-Dings in.

In 1937 kreeg Ties ein angere ôngerkômme van ut bedriëf en de fam. v. Eijck trok in zien ex-verbliëf.

Augustus 1951, ein berich kwaam beej An en Frans, zeej kôste dao nôw gaon wóene, dus zeej noome die kans.

Met Rietje, Josje, Truusje, Wiesje, Thijsje en Pietje klein, waas zô'n groët hóes tog waal fijn.

Wat ein ruëmte in en öm det hóes, zeej veulde zich d'r den ouch geliëk thóes.

Veer jaor later, in miërt 1955, woort Margriet gebaore en Wil is vanaaf 1957 dao same met de angere ouch groët gewaore.

In 1960 kwaam oma Marie binne ut gezin, zeej kreeg ein eige kaemerke met ein steufke en 'n opklapbed d'r in.

In 1967 woort ut hóes grondig verbouwd, den in die kleine hóeskamer kreeg idderein ut benauwd.

10 jaor later waare alle kinger vertrokke en dao zóote An en Frans met al die laege hokke.

Desondanks heel ut hóes tog zien aantrekkingskrach en det meug gerös waere gezag.

Neet allein veur de eige, maar ouch veur angere óet de femilie, die bleeve kômme en den waare An en Frans tog wir bliej.

Dao ginge wir wet jäörkes veurbeej en toen noome An en Frans en wiës besjloët; weej gaon heej weg, den ut hóes wuërd ôs vuls te groët.

Met tog waal piën in het hert ginge zeej weg óet die aaje kaaje knal, wao zeej rúum 44 jaor hóesde van de zulder wies de sjtal.

Ut elderlik hóes lik nôw in ut Prônkhof en idderein zaet: wat woëne die dao tog tof.

augustus 1996

1 december 1995 waas de iërste daag det zeej same in eur aanleunwuuning ginge woëne. Ut waas tog waal efkes wenne. Wao môste al die kleinkinger sjpeule en zitte? De ruëmte waas minder gewaore, maar ut gemaak euvertrof det rúumschoots. Wat ein luukse. Alles geliëkvloers en euveral werm!

Pronkhof 20

zomer 1996

de elders van Frans van Ties van de Bäöts

Mathijs Simons

*29 augustus 1884 te Belfeld

†16 november 1941 te Tegelen

15 augustus 1929.

v.l.n.r.: Jo, Grit, Frans, Miep, Marie, Truus, Wies, Ties, Jan, Pierre, Henk en Graat

getrouwd op 22 april 1913 te Belfeld

kinderen uit dit huwelijk:

Maria van den Heurik

*12 november 1887 te Meijel

†5 oktober 1970 te Roermond

zittend v.l.n.r.: Jo, Pierre en Wies

staand v.l.n.r.: Jan, Truus, Miep, Grit, Toos, Graat, Frans en Henk

foto gemaakt op de 65ste verjaardag van Pierre

1. Peter Johannes (Pierre) *28-11-1913 Belfeld; †13-04-1995 Heerlen

2. Franciscus (Frans) *13-11-1914 Belfeld; †13-09-2001 Belfeld

3. Gertrudis Anna Hubertina (Truus) *12-11-1916 Belfeld; †12-03 2006 Tegelen

4. Peter Hendrikus (Henk) *05-12-1918 Belfeld; †27-03-1983 Belfeld.

5. Johanna (Jo) *27-05-1921 Belfeld; †07-06-1993 Steyl.

6. Margaretha (Grit) *27-05-1921 Belfeld: † 31-01- 2008 Martinushof Tegelen

7. Anna Louisa (Wies) *08-03-1923 Belfeld

8. Gerardus Hubertus (Graat) *06-08-1924 Belfeld; †05-12-2006 Venlo

9. Ida *24-12-1925 Belfeld; †24-12-1925 Belfeld

10. Johannes Marie (Jan) *11-02-1928 Belfeld; †26-09-1990 Venlo

11. Maria Jacoba (Miep) *02-04-1929 Belfeld; †19-01-1999 Belfeld

12. Petronella Catharina (Toos) *28-11-1930 Belfeld

Mathijs Simons alias Ties van de Bäöts, werkte reeds als 12-jarige in de pannenfabriek van Steeghs. Met 18 jaar werd hij stoker. Een goede stoker betekende in die tijd heel veel voor een bedrijf. Aangezien Ties goed kon stoken, werd hij gevraagd in Swalmen te komen werken. Hij ging toen bij een slager in de kost. Door onenigheid met de directeur over de ovens, zocht hij een andere baas en zo kwam opa Ties in Turnhout (België) terecht. In die tijd had hij trouwplannen met Marie v.d. Heurik en hij wilde in België gaan wonen. Oma Marie wilde dat liever niet. Dat was echter ook niet nodig, want Zwart Henneske (Janssen) bood haar toekomstige man een baan aan bij de pannenfabriek van Janssen-Dings. Hij kreeg het dubbele van het normale loon en een woning (Industriestraat), vrij van stoken en licht. Ties en Marie konden  deze woning helaas niet onmiddellijk betrekken.

Op 28-jarige leeftijd trouwt Mathijs, na een verkering van anderhalf jaar, in 1913 met Maria van den Heurik. Tot 1915 hebben ze aan de Julianastraat gewoond. (Kruising Industriestraat/Julianastraat). In dat huis woont later Piet v. Niëske (Verheijden). Hier zijn de kinderen Pierre en Frans geboren. Daarna heeft Ties 22 jaar met zijn gezin "beej de fèbriek" aan de Industriestraat gewoond. In 1937 verhuist de familie weer naar de Julianastraat, maar nu naar een andere woning (naast oud-kantoor JD). Mathijs heeft gedurende zijn huwelijk altijd bij Janssen-Dings gewerkt. Eerst als stoker, later als baas over de ovens en de expeditie. In zijn vrije tijd legt Ties zondags na de Hoogmis graag een kaartje en maakt hij muziek bij harmonie “Kunst na Arbeid”. Hij staat bekend als een eerlijke en verstandige man en hij geniet een bepaald aanzien binnen de gemeenschap Belfeld. Hij vervult dan ook verschillende bestuursfuncties. Zo heeft hij zitting in het bestuur van harmonie “Kunst na Arbeid”, het Groene Kruis (mede-oprichter), de Eiermijn, de “Krankela, de krankekas” en is lid van de Commissie tot Wering van Schoolverzuim. Op 16 november 1941 is Ties, na een kortstondige ziekte, aan de gevolgen van hersenvliesontsteking  in het ziekenhuis te Tegelen gestorven.

De harmonie heeft hem naar zijn laatste rustplaats begeleid. Marie en de kinderen waren waren, zoals dat hoorde, in het zwart gekleed. Die zwarte kleding was nog een heel probleem; oorlog, dus kleding moeilijk te krijgen. Daarom werden verschillende reeds gebruikte kledingsstukken naar Venlo gebracht om ze zwart te laten verven. Rouwkleding werd een jaar en 6 weken gedragen. Mannen droegen dan meestal een zwarte band om de mouw van de jas en de vrouwen zwarte kleding. Tijdens de koffietafel werd er begrafenisvlaai (zwarte pruimen) gegeten.

Vanaf haar lagere schooltijd is Maria van den Heurik gaan werken. Ze heeft op verschillende plaatsen “de kôs verdeend”. In de Heibloem bij een onderwijzer. Ook heeft ze bij verschillende gezinnen in Meijel de was gedaan. Bij een slager in Heythuizen leert ze alles over vlees. Nadat ze de nodige werkervaringen heeft opgedaan, komt Maria van den Heurik  in ± 1910 naar Belfeld. Ze gaat als dienstmeid op de boerderij/café van de Fam. Jacobs aan de Rijksweg werken (deze boerderij werd ook bewoond door Fam. Rie Schmitz-aan de Brugh, nu café de Herberg). Daar is het een goed kosthuis en je verdient er veel. Maria ontvangt 100 daalder op jaarbasis en ze mag 2 keer per jaar naar huis. Ze heeft te weinig vrije tijd om naast het gezin nog iets anders te doen. In haar hele leven is ze 2 keer naar het buitenland geweest. De eerste keer met de harmonie naar de opera Carmen in Duisburg en de tweede keer op bedevaart naar Banneux in België. In 1948 koopt weduwe Simons voor f 6000,- de woning naast schoenmaker van Lier. In 1959-1960 gaat Marie bij haar zoon Frans inwonen. Ze is dan hersteld van een aanrijding met een auto (Rijksweg). Marie maakt zich héél dienstbaar in het grote gezin van An en Frans. Na een val van een stoel, komt ze met een gebroken heup in het ziekenhuis terecht. Van dit ongeluk knapt ze echter niet meer op. En na een korte opname in het verpleegtehuis St. Camillus Schöndelen te Roermond, sterft ze aldaar op 5 oktober 1970.

bron: Simons-bulletin nr. 7, 25 juni 1995

         Simons-bulletin nr. 18, juli 1996

Dit is anno 2006 het pand van kinderkledingzaak ’t Sjtepke, Julianastraat 23 te Belfeld.

Mevr. Marie Simons - van den Heurik heeft dit pand in 1948 van dhr. Dings gekocht, dakpannenfabrikant te Turnhout (B). Deze directeur was goed bevriend met de fam, Simons en zodoende kon weduwe Simons dit pand voor fl. 6000,- kopen.

Van 1944 tot 1948 hebben daar nog twee gezinnen gewoond (woningnood)

Van 1933 tot 1944 woonde de fam. Sjeng Bloemers X Peeters in dit pand. Dit echtpaar had er een winkel en verkocht o.a. tabakswaren, porseleinengoed en tuinbouwzaden. Frans en Pierre Simons, zonen van Ties en Marie, hebben hier hun eerste servies voor de uitzet gekocht. Tijdens de bezettingsjaren had de Julianastraat  een andere naam; Maalbekerweg West.

De reej van ach

Toen ome Graad zien mooder Marie kwaam vertelle det in zien gezin ein kiendje opkôms waar, zal die waal gedach hebbe: “Och, dao zien toet nôw toe al 26 kleinkinger gebaore, dus eine mier of minder, det mak ouch niks mier óet.” Det ut óeteindelijk 51 kleinkinger zoude waere, kôs zeej op det moment ouch neet weite. Efkes daonao kwaam Frans vertelle det hae met zien Annneke ouch ein niej kiendje kreeg. Beej dees twië berichte bleef ut echter neet. Er kwaame nag mier blieje minse beej heur aan hóes. En die hadde allemaol utzelfde verhaol: “Weej kreege ein kiendje!” En zoe woorte in 1955 ach kleinkinger gebaore. En det waas “de reej van ach”. Det beteikende vur Oma det zeej in det jaor hiel get duipfiëste had. Det waas nag te dóon, die waare gelökkig neet op dezelfde daag. Maar ut grôtste probleen waas waal ut kemuniefiës van de kleinkinger. Det waare vuël fiëste op eine daag. Sjmôrges gauw nao ein paar kemuniekanten en de res maar sjmiddigs.

Wae zien nôw die kinger van “de reej van ach”?

Thijs Simons van ome Graat en tante Nellie                                 *11-01-1955

Margriet Simons                                                                              *08-03-1955

Lambert Bergers van ome Lambaer en tante Wies                      *29-05-1955

Mat Simons van ome Henk en tante Mie                                       *14-06-1955

Gerdie Huys van ome Thei en tante Jo                                         *21-06-1955

Wiel Dings van Ome Toën en tante Toos                                      *27-06-1955

Joop Witteveen van ome Kees en tante Miep                               *11-07-1955

Geert Simons van ome Pierre en tante Mie                                   *12-07-1955

Simons-bulletin mei 2003

Simons-bulletin nr.10

13 november 1995

de groëtelders van Frans van Ties van de Bäöts

Gouden Bruiloft in Geloo op 21 april 1934. Een grote feesttent op de Zandkamp. Een jaartje na de Gouden Bruiloft overlijdt Peter Joannes Simons. Na de dood van z'n vrouw komt de woning in bezit van de oudste zoon Mathijs. De jongste zus van Mathijs, Wies, blijft er wel wonen. In 1947 wordt de woning met de bijbehorende grond voor fl. 5000,- verkocht aan de Gemeente Belfeld.

* Op 27 mei 1900 leent Peter Johannes fl. 1900,- bij Henri Berden te Blerick, waarbij de nieuwe woning als onderpand dient.